Powiada legenda, że Śta Jadwiga tak była troskliwą o dobrą sławę duchowieństwa, że przybywającym do niej duchownym wyznaczała obmyślone przez siebie stosowne mieszkanie, w którychby odosobnieni od świata wygodny i przyzwoity przytułek mieć mogli.
Obraz niniejszy przedstawia jedno z tego rodzaju gościnnych przyjęć. Przybyłym gościom pokazuje błogosławiona Jadwiga przeznaczone dla nich do pobytu miejsce, dom oddzielny we wszystkie rodzaje wygód zaopatrzony, jak widać z poprzedniej jak na obrazie 7ym wiszącej z otworem u dołu przystawki. Na tym domu widzimy po raz drugi pokrycie z kilku dachów złożone, o jakiem była mowa przy rozbiorze obrazu 8go.
Pierwszy z przybywających zakonników jest dominikanin, ze zdjętym z głowy kapturem, obok niego zakonnik braci mniejszych minoritów czyli Franciszkanów, trzeci z kolei w herbowem ubraniu, zdaje się być świeckim do składu wikaryuszów katedralnych lub kollegiackich należącym a może sługą kościelnym niższego rzędu. W Szlązku bowiem wikaryusze katedralni i służba kościelna pąsowego używają ubioru. Na drugim planie z odkrytą głową jak się zdaje karmelita i drugi zakapturzony zgromadzenia kaznodziejskiego zakonnik.
Na odpowiednim obrazie Hornigowskim liczba zakonników przybywających ta sama, podobny nawet ich ubiór, ale figura domu gościnnego odmienna. Malarz tryptyku co do tego ostatniego szczegółu zupełnie rękopis Freytaga skopijował, ale figury pielgrzymów są mocno zacieśnione a w drukowanej legendzie obok tego i ubiór księżnej odmienny.